RACHAMSA
Thursday, September 24, 2020
వైభవం పోయినా ఆ పేరే నిలిచింది
Friday, August 7, 2015
THE WALKING TEACHER
This story filed by me to UNI news agency in 2003 i think. Talking with him was a bitter experience to me. Now where was he living.. what he's doing. Don't know.
I remember what this jalpaiguri walking teacher asking me in 2003.
He questioned me "are you a staff correspondent" . why i asked him. he declined to speak with me if i am a contributor. He had bitter experience with stringers in andhra pradesh in two three areas. He was exploited in rural andhra area to send his news for publication. Seeing agony and anger in his tone i just looked at him. I told him that i was a stringer of the district to UNI news agency. Even then
he wont accept to speak with me. He said stringers have no knowledge and try to exploit everyone. Really i was shocked and irked with him. I just want to leave him to his fate. Controlling my anger and agitating and disturbed mood i tried to explain all are not one. And told him some may like that. To my goodness... it is in dpro's office... the staff couldn't speak english .. at that time only
sub staff on duty. his only hope to speak is me.
Atlast with my butler english i managed him and filed the story. it take me one and half hour to convinve him. As he was angry with the stringer who asked money. All he told with agony of exploitation by some mischuvous scribes on his tour. after convincing, i said him wishes. he told ' i didn't tell u anything.' I just smiled and said no need sir... u already gave my story. happy journey... now Mr. Swapna kumar das the walking teacher may live in peace in his native place...
Sunday, May 24, 2015
బతుకు వెంపర్లాట
బతుకు వెంపర్లాట
బతుకుతున్నాం కాబట్టి వెంపర్లాడుతున్నాం బతుకు రహదారి ముళ్ళగానో సాఫీగానో కనపడుతోంది కాబట్టి నడిచేస్తున్నాం సుఖంగానో భారంగానో
కన్ను తెరిస్తే జననం కన్ను మూస్తే మరణం అన్నది తెలిసి పుట్టినప్పుడూ పోయేటప్పుడూ ధారాపాతంగా నిన్ను నువ్వు తడిపేసుకోవడమో ఎదుటివారిని తడిపేయడమో చేసేస్తాం
ఆనందమో విషాదమో తెలిసే సరికి కట్టె మాట్లాడటమో నలుగురి భుజాలమీదుగా నిశ్చలంగా వెళ్ళడమో జరిగిపోతుంది....
ఈ మధ్య సమయంలో అహాలతో ఎగిరి పడుతూ పదిమందికీ దూరమవుతూ జీవిత చక్రాన్ని మనది చేసుకునేట్టు చూస్తాం... మనకి కానిదాన్ని పొందేందుకు కనబడని దేవుడికి పొర్లు దండాలెడతాం... అవసరమైతే లంచం ఇవ్వజూపుతాం.. ఎన్ని చేసినా వెంట వచ్చేది ఏముండదు... కనీసం నీ చితాభస్మం కూడా....
24.5.2015
Wednesday, January 21, 2015
ఓ ఆనందకర జ్ఞాపకం ... ఆత్మీయ కలయిక
ఇప్పటికి ఓ రెండు దశాబ్దాలు అవుతుంది . ఫోన్లోనో ఇమెయిల్ లోనో మాట్లాడుకోవడమే... నా చిన్నప్పుడు స్కూల్లో చేర్చేందుకు (నర్సరీ) మా బాబాయ్ కేశవ రామయ్య గారితో రావడం గుర్తు.. ఆ తర్వాత నన్ను ఎత్తుకోవడం , ఆడించడం గుర్తు. ఏలూరు సర్ సీఆర్ రెడ్డి కాలేజీలో రీడర్ గా చేస్తూ అమెరికా వెళ్ళేందుకు సిద్ధమైనప్పటి దృశ్యం ఇంకా కళ్ళ ముందు మెదులుతోంది... గన్నవరం ఎయిర్ పోర్టు లో ఆయనకు వీడ్కోలు పలికేందుకు మా ఇంటిల్లిపాదీ వెళ్ళిన జ్ఞాపకం ...
1991లో మా తాతగారు గుండిమెడ శ్రీరాములు , మా బామ్మ గారు నాగరత్నమ్మ కాలం చేసినప్పుడు పరామర్శకు వచ్చారు...
ఆ తర్వాత ఇన్నేళ్ళకు ఏలూరు వచ్చిన మా మామయ్య గారు వెల్చేరు నారాయణ రావు ను ముఖాముఖి పలకరించి ఓ ఫొటో తీయగలిగాను... డిసెంబరు నెలాఖరులో మా తెలుగు టీచర్ మొక్కపాటి లలిత గారి ఇంట్లో ఇలా కెమెరా కు వెల్చేరు చిక్కారు....
Tuesday, November 18, 2014
పచ్చగా...
ఇదేమిటి ఇలా సయ్యాటలాడుతోంది... చిరుగాలి సవ్వడికి పరవశిస్తోంది... దీనికేమైందో...
వాళ్ళెవరో.. ఎక్కడా చూసిన జ్ఞాపకం లేదు... సయ్యాటలూ సవ్వడుల మధ్య వీళ్ళూ గొంతెత్తి పాడుతున్నారెందుకో... హలాల చేతులతో పొలాలు తడుముతూ పొంగిపోతారేమిటో?...
వీళ్ళకి ఏదో అయింది ... మట్టి పిసికి పిసికీ మెదళ్ళు వీళ్ళకి మొద్దుబారుతున్నాయి...
వీళ్ళ బతుకు మట్టవుతోంది...
ఒరేయ్ ఆ మట్టి వదిలెయ్ నీ బతుకుతో పాటూ ఒళ్ళూ చల్లబరుస్తా....
చచ్చాక దొరికే స్వర్గం కన్నా బెస్టయిన స్వర్గంలో నీకు చల్లటి సౌఖ్యాలు ఇప్పిస్తా...
అటుచూడు.. నవీన స్వర్గ నిర్మాతలొస్తున్నారు... నీ బతుకు బీమా బీరువాలో భద్రపరిచి నవీన సుఖాలు పొందాక అందిస్తా... నా మాట వినవూ ... పచ్చగా సుఖిస్తావు?
-- రామచంద్ర శర్మ గుండిమెడ
18/11/2014
Tuesday, October 14, 2014
HOPE
WALKING ON THE STREET OF DARKNESS ALONE,..
STRAY DOGS BARKING, NIGHT CREATURES CRIES LISTENING ON A SILENT DARKNESS...
NOTHING IS VISIBLE ... FOG JUST FORMING AROUND. I LISTEN MY HEART'S FAST BEAT,
LOOKING AROUND WITH A HOPE OF LIGHT
I MOVED FORWARD.
Monday, August 4, 2014
గుండె బరువు
సన్నదే ... మెల్లిగా పైనుండి జారుతోంది
బరువెక్కిన గుండెను ఊరడించుకునేందుకు ...
ఒక్కొక్కటీ పడుతూ చేసే ఆర్తనాదం
చిరు సవ్వడిగా వినిపించింది అందరికీ ...
నిన్నగాక మొన్నేగా తడిసి ముద్దయ్యారు?
మీ నిట్టూర్పులు వడగాలి హోరుకు నిశ్శబ్దం అయ్యాయి కదా.
ఇపుడు రోదించే హృదయం జార్చే చుక్క మీకు ఆనందపు జల్లయిందా.. మీ కాళ్ళ కింద నలుగుతూ చినుకు చిత్తడౌతోంది..
అందుకే అంబరానికి మీరంటే కోపం...
గుండె బరువు అలానే దాచుకుంది ఇన్నాళ్ళూ ...